Reis naar Mount Cook Village

Van Nelson reisden we naar Methven wat door recente aardbevingen en andere narigheid met een enorme omweg moest.

Dat betekende dat we die dag meer dan 8 uur in de bus moesten zitten.

Nou ben ik nu ondertussen wat gewend, 12 uur van Rovaniemi naar Helsinki in de bus, en 12 uur van Auckland naar Wellington in de bus, maar de ouderen vonden het allemaal niet zo. De tijd vloog alsnog snel voorbij door naar het prachtige landschap te kijken, verhalen uit te wisselen, en door grappen en grollen.

Omdat het zo lang in de bus zitten was, maakten we veel stoppen zoals bij de watervallen die hierboven op de foto te zien is. Ook stopten we bij de Lewis Pas waar ik precies in een halfuur een mini wandeling kon maken.

’s Avonds in het hotel aangekomen hield ik onbedoeld een bierproeverij, at heerlijk eten, en hoorde van plekken in Ierland, Engeland, en Amerika die ik zeker eens op moet gaan zoeken.

Ook had ik 3 bedden in mijn kamer die ik maar al te graag ombouwde tot 1 groot bed.

De dag daarop gingen we door naar Mount Cook Village waar ik ontzettend naar uitkeek. We gingen het hoge Mackenzie district in waar we stopten bij Lake Tekapo voor foto’s. Stom genoeg was ik verbaasd toen ik de verwarmde bus uitstapte. Door de grote hoogte was het zo’n 7 graden buiten.

De kille, droge kou was als een fijne omhelzing, en gek genoeg voelde dat voor mij stukken beter aan dan het vochtige warme Auckland.

Begrijp me niet verkeerd, de zon op mijn huid, haast altijd rond kunnen lopen in shorts, en een bruin kleurtje is geweldig. Haast niks is beter dan in het zonnetje bier drinken met vrienden. Maar misschien ben ik toch beter op mijn plaats in de kou omgeven door bergen en adembenemende natuur.

Waar je de frisse lucht door je lichaam voelt gaan elke keer als je ademt. Ik kon die dag en de dag daarna in elk geval mijn lol op. Na nog een paar fotostops kwamen we aan in het dorpje waar ik geweldig uitzicht had op de onderkant van de bergen en wolkenvelden.

Het werd al snel donker, en daarom besloot ik de volgende ochtend mijn wekker vroeg te zetten zodat ik tijd had om een kleine hike te lopen voordat we weer op doorreis zouden gaan. Om 7 uur ’s ochtends was ik onderweg naar Kea Point wat volgens de overheid van Nieuw-Zeeland een 2 uur retour wandeling was.

Ik heb geen woorden voor de dingen die ik die ochtend zag, of hoe goed ik me voelde terwijl het 4 graden was en ik op het eindpunt zo’n 950 meter boven zee was. Uiteraard heb ik meteen geïnformeerd of er in dat dorp werk te vinden is, zodat als ik terugga naar Nieuw-Zeeland een doel heb.

Terugkerend naar het heden: ik vertrek morgen naar een scouting event wat tot en met maandag zal duren dus het gaat helaas even duren voordat mijn verhaal over de reis op het Zuidereiland klaar is. Aan de positieve kant zal ik tegen die tijd nog veel meer verhalen hebben dus nog meer voor jullie om te lezen!

Groetjes van een stiekem misschien toch Scandinavische reiziger